عبدالعظيم گفت: عرض كردم: به اين امام غائب هم معتقد شدم و اكنون مى گويم: دوست آنان دوست خدا و دشمن ايشان دشمن خدا است، طاعت آنان طاعت پروردگار و معصيت و نافرمانى از آنها موجب معصيت اوست.
من عقيده دارم كه معراج و پرسش در قبر و هم چنين بهشت و دوزخ و صراط و ميزان حق اند، و روز قيامت خواهد آمد و در وجود آن شكى نيست، و خداوند همه مردگان را زنده خواهد كرد و نيز عقيده دارم كه واجبات بعد از اعتقاد به ولايت و امامت عبارت اند از: نماز، زكات، روزه، حج، جهاد، امر به معروف و نهى از منكر.
در اين هنگام حضرت هادى(ع) فرمود: اى ابوالقاسم، به خدا سوگند اينها دين خداست كه براى بندگانش برگزيده است، بر اين عقيده ثابت باش. خداوند تو را به همين طريق در زندگى دنيا و آخرت پايدار بدارد.
سند حديث
اين حديث شريف در منابع كهن و اصيل شيعه آمده است. ۱ نخستين منبع اين روايت كتب مرحوم شيخ صدوق است. سند حديث بر اساس نقل وى چنين است:
التوحيد:
حدثنا على بن احمد بن محمد بن عمران الدقاق(ره) و علي بن عبيداللّه الوراق قالا: حدثنا محمد بن هارون الصوفي. قال حدثنا ابوتراب عبيداللّه بن موسى الرويانى عن عبدالعظيم بن عبداللّه الحسنى....
1.منابع كهن و جديد حديث عرض دين چنين است:
توحيد، باب دوم، حديث ۳۷، ص ۸۱ ؛ اكمال الدين و اتمام النعمة، ج ۲، ص ۳۸۰ ؛ الامالى للصدوق، ص ۴۱۹ ؛ روضة الواعظين، ص ۳۱ ؛ كفاية الأثر، ص ۲۸۶ ؛ إعلام الورى، ج ۲، ص ۹۴ ؛ بحارالأنوار، ج ۶۶، ص ۱ .
