و با توجه به قابليّتها و شايستگيهاى اين سرور به چند حاشيه كوتاه بسنده مى كنم و نيازى به تفصيل بيشتر نمى بينم.

الف. نقد سخت گيرى افراطى در پذيرش روايات

حضرت وحيد بهبهانى، سرسلسله اصوليان و مجتهدان و استاد همه، در دو جبهه جنگيده است:
۱ . در برابر اخباريها كه همه روايات را بدون دقت و كاوش مى پذيرند.
۲. در برابر آنان كه در پذيرش روايات، سختگيرى دارند و تنها خبر ثقه را حجت مى دانند. و در مقام اعتبار سند تنها توثيق رجاليان را مى پذيرند.
وحيد بهبهانى در اين جبهه در الفوائد الحائرية در سه جا به تفصيل سخن گفته است كه ضرورى است مجموع گفتار ايشان ديده شود.
۱. الفوائد الحائريه، ص ۱۴۱ تا ۱۴۳، الفائده العاشرة حجية الخبر الواحد ،
۲. الفوائد الحائريّه، ص ۴۸۷ تا ۴۹۱، فائدة ۳۱ حجية خبر الواحد الضعيف المنجبر،
۳. الفوائد الحائريّه، ص ۲۲۳ تا ۲۳۲، الفائدة الثانية والعشرون في المرحجات التي اعتبرها الفقهاء...
ايشان در صفحه ۲۲۴ بازگو مى كند كه تنها يك راه براى اعتبار سندى نيست، بلكه ۴۷ سبب را يادآور مى شود كه حديث در سايه آنها اعتبار مى يابد.
جالب است كه وحيد بهبهانى - قدس سره - مى نويسد:
اين شيوه افراطى در پذيرش احاديث كه پس از صاحب معالم و صاحب مدارك شايع شده و اين مبناى سخت گير در پذيرش روايات درست برخلاف مبناى پذيرفته شده عالمان و فقيهان و محققان شيعه، است آن گونه كه اكثريت، معتقد به حجيت خبر موثوق به هستند و تفاوت نمى كند كه اين وثوق از راه وثاقت راوى به دست آيد و يا از راه قراين ديگر.