او پرسيدند، كه همه آنها در قرآن وجود داشت. بنابراين چگونه اين افراد شايستگى مقتدايى امت را دارند؟! ^۱
دليل سيزدهم اينكه امور زيادى از ناحيه صحابه، خودسرانه و بدون علم، چه به صورت فتوا (اجتهاد در برابر نص) و چه غير فتوا، به ظهور رسيده كه براى تتميم بحث، به برخى از آنها اشاره مى كنيم:
۱ ـ بعضى صحابه، بر خلاف فرموده پيامبر، فتوا دادند كه حرام است زنها در حال احرام كفش بپوشند!
۲ ـ بعضى فتوا دادند كه بوسيدن، وضو را باطل مى كند!
۳ ـ بعضى فتوا دادند كه ميّت، با گريه زندگان، مورد عذاب قرار مى گيرد!
۴ ـ بعضى فتوا دادند كه همه ماههاى سال ۲۹ روز است!
۵ ـ برخى به حرمتِ ازدواج متعه، فتوا دادند!
۶ ـ از جارى كردن حدِّ زنا بر يكى از صحابه كه مرتكب اين عمل شده بود، خوددارى كردند!
۷ ـ گروهى از صحابه در جنگِ جمل، پنجاه تن را وادار كردند كه شهادت دهند منطقه مورد نظر، منطقه «ماء حوأب» نيست، و نخستين گواهى و شهادت دروغ در اسلام، در آنجا توسط اين صحابه صادر شد و در تاريخ معروف است.
۸ ـ برخى از بزرگان صحابه، سهميه «مؤلّفة قلوبهم» را كه رسول اكرم ـ ص ـ به آن اهتمام فراوان داشت، از بيت المال قطع كردند.
۹ ـ بعضى از كبار صحابه، از دستور اكيد پيامبر مبنى بر پيوستن به لشكر اسامة بن زيد، سرپيچى كردند، به اين بهانه كه چرا پيامبر فردى جوان را بر ما گمارده است!
۱۰ ـ برخى فتوا دادند كه در صورت نبودنِ آب براى وضو، مى توان نماز را ترك كرد!
۱۱ ـ بعضى از بزرگان صحابه كه از پيامبر ـ ص ـ شنيده بودند: «كسى كه فاطمه را اذيت كند مرا آزرده و كسى كه مرا بيازارد، خدا را آزرده است»، با اين حال، زهراى مرضيه را به خشم آوردند و درِ خانه اش را به آتش كشيدند.
۱۲ ـ به دستور بعضى از صحابه بزرگ، فجائه سلمى را دست بسته در آتش افكندند و سوزاندند، در حالى كه رسول اكرم ـ ص ـ از اين كار نهى اكيد فرموده بود.