است كه احكام الهى و معارف دينى، اعمّ از اصول و فروع و غير آنها، كه از ائمّه معصومين صادر شده، جملگى به عنوان نقل سنّت پيامبر و معارفِ دريافت شده از آن حضرت است.

۰.هشام بن سالم و حماد و غير آنها مى گويند:سمعنا ابا عبدالله ـ ع ـ يقول: حديثى حديث أبى و حديث أبى حديثُ جَدّى و حديث جَدّى حديث الحسين و حديث الحسين حديث الحسن و حديث الحسن حديث اميرالمؤمنين و حديث اميرالمؤمنين حديث رسول الله و حديث رسول الله قول الله عزّوجلّ. ^۱

۰.و از جابر انصارى نيز نقل است كه گفت:قلتُ لأبى جعفر ـ ع ـ إذا حدثتنى بحديثٍ فاسنده لى، فقال: حدّثنى أبى عن جَدّى عن رسول الله عن جبرئيل عن الله تبارك و تعالى و كلّ ما اُحدّثك بهذا الإسناد. ^۲

۰.[به امام باقر ـ ع ـ عرض كردم كه چون براى من حديثى نقل مى كنيد، سلسله راويان آن را نيز براى من ذكر كنيد. پس حضرت فرمود: حديث كرد براى من، پدرم از جدّم از رسول خدا از جبرئيل از خداوند تبارك و تعالى؛ و هر چه براى تو حديث مى كنم، با همين سند است.]
ديگر اينكه بنابر آنچه گذشت، فرق ميان ما و اهل سنّت، در طريق وصول و سلسله سند سنّت و حديث است. آنچه به عنوان «سنت نبى» از پيامبر گرامى به دست ما رسيده، (با اكثريّتى قاطع) به وسيله امامان معصوم و همان دوازده نفر خليفه منصوب از طرف پروردگار است كه آنان، به عقيده همه اهل اسلام، انسانهايى پاك و مورد تعظيم و تكريم و به عقيده طايفه اماميّه، معصوم از گناه و خطا و اشتباهند.

از ديدگاه شيعه، چون طول مدّت زندگى امامان معصوم (تا غيبت آخرين آنان)، تا سنه ۲۶۰ هجرى بود، بنابراين، احاديث پيامبر ـ ص ـ و سنّت آن حضرت، تا سنه مزبور، مصون از خطا و اشتباه بوده است و سلسله راويان غير معصوم، مربوط به فاصله زمانى