به نظر میرسد كه وی همان سعد بن ابی سعید بلخی است كه در روایات آمده است و كلمة «ابی» از قلم شیخ طوسی افتاده است؛۱ چه این که او نیز راوی امام هفتم است۲ و در متون روایی، نام «سعد بن سعید» نیامده است.
[۱۰.] سلم بن سالم بلخی
ابو محمّد (ابو عبد الرحمان) سلم یا سالم بن سالم بلخی، از راویان امام صادق علیه السلام است. شیخ طوسی، نام او را با عنوان «سلم بن سالم بلخی» در شمار راویان امام ششم آورده است.۳
در بارة وی در متون شیعی مطلبی یافت نشد؛ امّا در متون اهل سنّت در بارة او مطالب بسیاری آمده است. ابو محمّد بلخی، محدّثی زاهد در بلخ بوده كه به كثرت عبادت و صیام در عصر خویش شهره بوده است. برخی او را از مرجئه دانستهاند.۴ مهم آن است كه روایات وی، در نزد عامّه، ضعیف ارزیابی شده و آنان احادیث او را ترك كردهاند. در تاریخ زندگی وی آمده است كه وقتی به بغداد آمد، علیه هارون الرشید سخن گفت و خلیفه، وی را به زندان افكند. او تا زمان مرگ هارون، در زندان به سر برد و پس از آزادی، راهی مكّه شد و تا پایان عمر در آن جا بود. وفات وی را ذی حجّه سال ۱۹۶ ثبت كردهاند.۵
[۱۱.] شقیق بن ابراهیم بلخی
ابو علی شقیق بن ابراهیم بن علی ازدی بلخی،۶ از محدّثان و زاهدان پرآوازة بلخ است. وی در قرن دوم میزیسته و توفیق زیارت امام كاظم علیه السلام را داشته است.۷
1.. معجم رجال الحدیث، ج۹، ص۶۹، ش۵۰۴۵.
2.. ثواب الأعمال، ص۲۰۸.
3.. رجال الطوسی، ص۲۱۹، ش۲۹۰۱.
4.. لسان المیزان، ج۳، ص۶۳؛ میزان الاعتدال، ج۲، ص۱۸۵.
5.. لسان المیزان، ج۳، ص۶۳.
6.. الأعلام، ج۳، ص۱۷۱.
7.. دلائل الإمامة، ص۳۱۷ ـ ۳۱۸.
